4P5
Vis et incrementum cujuscunque passionis ejusque in existendo perseverantia non definitur potentia qua nos in existendo perseverare conamur sed causæ externæ potentia cum nostra comparata.
De kracht en aanwas van yder lijding, en van der zelfder volharding wezentlijk te zijn, word niet bepaalt door het verwogen, door 't welk wy pogen te volharden in wezentlijk te zijn, maar door 't vermogen van een uitterlijke oorzaak, met het onze vergeleken.
The power and increase of every passion, and its persistence in existing are not defined by the power, whereby we ourselves endeavour to persist in existing, but by the power of an external cause compared with our own.
No explicitly cited ancestors.
Passionis essentia non potest per solam nostram essentiam explicari (per definitiones 1 et 2 partis III) hoc est (per propositionem 7 partis III) passionis potentia definiri nequit potentia qua in nostro esse perseverare conamur sed (ut propositione 16 partis II ostensum est) definiri necessario debet potentia causæ externæ cum nostra comparata. Q.E.D.
De Wezentheit van de lijding kan niet door onze wezentheit alleen verklaart worden; (volgens d' eerste en tweède Bepaling van het darde deel) dat is (volgens de zevende Voorstelling van het darde deel) het vermogen van de lijding kan niet bepaalt worden door het vermogen, daar door wy pogen in onz wezen te volharden, maar moet (gelijk in de zestiende Voorstelling van het tweede deel getoontis) nootzakelijk door 't vermogen van een uitwendige oorzaak, methet onze vergeleken, bepaalt worden; gelijk voorgestelt wierd.
The essence of a passion cannot be explained through our essence alone (III. Deff. i. and ii.), that is (III. vii.), the power of a passion cannot be defined by the power, whereby we ourselves endeavour to persist in existing, but (as is shown in II. xvi.) must necessarily be defined by the power of an external cause compared with our own. Q.E.D.
No explicitly cited descendants.