4P3
Vis qua homo in existendo perseverat, limitata est et a potentia causarum externarum infinite superatur.
De kracht, door de welke de mensch volhard in wezentlijk te zijn, is bepaalt, en word van 't vermogen der uitwendige oorzaken onëindelijk overtroffen.
The force whereby a man persists in existing is limited, and is infinitely surpassed by the power of external causes.
No explicitly cited ancestors.
Patet ex axiomate hujus. Nam dato homine datur aliquid aliud, puta A potentius et dato A datur deinde aliud, puta B ipso A potentius et hoc in infinitum ac proinde potentia hominis potentia alterius rei definitur et a potentia causarum externarum infinite superatur. Q.E.D.
Dit blijkt uit de Kundigheit van dit deel. Want als men de mensch als mensch gestelt heeft, zo moet men ook iets anders stellen, dat machtiger is, namentlijk A. En als men A gestelt heeft, zo stelt men iets anders, te weten B, machtiger dan A zelf, en dus tot aan 't onëindige: en dieshalven word het vermogen van de mensch door 't vermogen van een ander ding bepaalt, doch van het vermogen der, uitterlijke oorzaken onëindelijk overtronffen; 't welk te betogen stond.
This is evident from the axiom of this part. For, when man is given, there is something else--say A--more powerful; when A is given, there is something else--say B--more powerful than A, and so on to infinity; thus the power of man is limited by the power of some other thing, and is infinitely surpassed by the power of external causes. Q.E.D.
No explicitly cited descendants.