4P8
Cognitio boni et mali nihil aliud est quam lætitiæ vel tristitiæ affectus quatenus ejus sumus conscii.
De kennis van goet en quaat is niets anders, dan de hartstocht van blijschap, of droefheit, voor zo veel wy daar af meêwustig zijn.
The knowledge of good and evil is nothing else but the emotions of pleasure or pain, in so far as we are conscious thereof.
No explicitly cited ancestors.
Id bonum aut malum vocamus quod nostro esse conservando prodest vel obest (per definitiones 1 et 2 hujus) hoc est (per propositionem 7 partis III) quod nostram agendi potentiam auget vel minuit, juvat vel cœrcet. Quatenus itaque (per definitiones lætitiæ et tristitiæ, quas vide in scholio propositionis 11 partis III) rem aliquam nos lætitia vel tristitia afficere percipimus, eandem bonam aut malam vocamus atque adeo boni et mali cognitio nihil aliud est quam lætitiæ vel tristitiæ idea quæ ex ipso lætitiæ vel tristitiæ affectu necessario sequitur (per propositionem 22 partis II). At hæc idea eodem modo unita est affectui ac mens unita est corpori (per propositionem 21 partis II) hoc est (ut in scholio ejusdem propositionis ostensum) hæc idea ab ipso affectu sive (per generalem affectuum definitionem) ab idea corporis affectionis revera non distinguitur nisi solo conceptu; ergo hæc cognitio boni et mali nihil est aliud quam ipse affectus quatenus ejusdem sumus conscii. Q.E.D.
Wy noemen dit goet, of quaat, 't welk vorderlijk of schadelijk is om onz wezen te behouden; (volgens d'eerste en tweede Bepaling van dit deel) dat is (volgens de zevende Voorstelling van het darde deel) 't welk onz vermogen van te doen vermeerdert, of vermindert, bevordert, of intoomt. Voor zo veel wy dan (volgens de Bepalingen van blyschap en droefheit, die te zien zijn in het Byvoegsel van d'elfde Voorstelling in het darde deel) bevatten dat enigding ons met blijschap of droefheit aandoet, voor zo veel noemen wy het zelfde goet, of quaat; en dieshalven is de kennis van goet en quaat niets anders, dan het denkbeelt van blijschap of droefheit, 't welk nootzakelijk uit de hartstocht zelf van blijschap of droefheit volgt; volgens de tweeëntwintigste Voorstelling van het tweede deel. Maar dit denkbeelt is op de zelfde wijze met de hartstocht vereenigt, als de ziel met het lighaam verëenigt is; volgens d'eenëntwintigste Voorstelling van het tweede deel) dat is, (gelijk wy in 't Byvoegsel van de zelfde Voorstelling getoont hebben) dit denkbeelt word van de hartstocht zelf, of (volgens d'algemene Bepaling der hartstochten) van het denkbeelt van des lighaams aandoening warelijk niet onderscheiden, dan door de bevatting alleen: dieshalven, deze kennis van 't goet en quaat is niets anders, dan de hartstocht zelf, voor zo veel wy daar af meêwustig zijn; 't welk te betogen stond.
We call a thing good or evil, when it is of service or the reverse in preserving our being (IV. Deff. i. and ii.), that is (III. vii.), when it increases or diminishes, helps or hinders, our power of activity. Thus, in so far as we perceive that a thing affects us with pleasure or pain, we call it good or evil; wherefore the knowledge of good and evil is nothing else but the idea of the pleasure or pain, which necessarily follows from that pleasurable or painful emotion (II. xxii.). But this idea is united to the emotion in the same way as mind is united to body (II. xxi.); that is, there is no real distinction between this idea and the emotion or idea of the modification of the body, save in conception only. Therefore the knowledge of good and evil is nothing else but the emotion, in so far as we are conscious thereof. Q.E.D.
No explicitly cited descendants.