4P25
Nemo suum esse alterius rei causa conservare conatur.
Niemant poogt zijn wezen om een andere zaak te behouden.
No one wishes to preserve his being for the sake of anything else.
No explicitly cited ancestors.
Conatus quo unaquæque res in suo esse perseverare conatur, sola ipsius rei essentia definitur (per propositionem 7 partis III) eaque sola data, non autem ex alterius rei essentia necessario sequitur (per propositionem 6 partis III) ut unusquisque suum esse conservare conetur. Patet præterea hæc propositio ex corollario propositionis 22 hujus partis. Nam si homo alterius rei causa suum esse conservare conaretur, tum res illa primum esset virtutis fundamentum (ut per se notum) quod (per prædictum corollarium) est absurdum. Ergo nemo suum esse &c. Q.E.D.
De poging, door de welke yder ding poogt in zijn wezen te volharden, word door de wezentheit van de zaak zelve alleen bepaalt; volgens de zevende Voorstelling in het darde deel: en als dit alleen gestelt is, zo volgt, doch niet uit de wezentheit van enig andere zaak, nootzakelijk (volgens de zeste Voorstelling van het darde deel) dat yder poogt zijn wezen te behouden. Wijders, deze Voorstelling blijkt uit de Toegift van de tweeëntwintigste Voorstelling in dit deel. Want indien de mensch poogde om een andere zaak zijn wezen te behouden, zo zou deze zaak d'eerste grontvest van de deucht zijn; gelijk van zelfs blijkt) 't welk (volgens de voorgedachte Toegift) ongerijmt is.
The endeavour, wherewith everything endeavours to persist in its being, is defined solely by the essence of the thing itself (III. vii.); from this alone, and not from the essence of anything else, it necessarily follows (III. vi.) that everyone endeavours to preserve his being. Moreover, this proposition is plain from IV. xxii. Coroll., for if a man should endeavour to preserve his being for the sake of anything else, the last--named thing would obviously be the basis of virtue, which, by the foregoing corollary, is absurd. Therefore no one, &c. Q.E.D.
No explicitly cited descendants.