3DAVI
Amor est lætitia concomitante idea causæ externæ.
De Liefde is een blijschap, van het denkbeelt van een uitterlijke oorzaak verzelt.
Love is pleasure, accompanied by the idea of an external cause.
No explicitly cited ancestors.
Hæc definitio satis clare amoris essentiam explicat; illa vero auctorum qui definiunt amorem esse voluntatem amantis se jungendi rei amatæ, non amoris essentiam sed ejus proprietatem exprimit et quia amoris essentia non satis ab auctoribus perspecta fuit, ideo neque ejus proprietatis ullum clarum conceptum habere potuerunt et hinc factum ut eorum definitionem admodum obscuram esse omnes judicaverint. Verum notandum cum dico proprietatem esse in amante se voluntate jungere rei amatæ, me per voluntatem non intelligere consensum vel animi deliberationem seu liberum decretum (nam hoc fictitium esse demonstravimus propositione 48 partis II) nec etiam cupiditatem sese jungendi rei amatæ quando abest vel perseverandi in ipsius præsentia quando adest; potest namque amor absque hac aut illa cupiditate concipi sed per voluntatem me acquiescentiam intelligere quæ est in amante ob rei amatæ præsentiam a qua lætitia amantis corroboratur aut saltem fovetur.
Deze Bepaling drukt klarelijk genoech de wezentheit van de Liefde uit. De Bepaling der Schrijvers, die de Liefde bepalen te zijn, de wil van de minnaar om zich met de beminde zaak te verënigen, drukt niet de wezentheit van de Liefde, maar der zelfder eigenschap uit. En dewijl de Schrijvers geen volkome deurzicht van de wezentheit der Liefde hebben gehad, zo hebben zy daaröm geen klare bevatting van haar eigenschap konnen hebben. Hier uit is gesproten dat men alle geöordeelt heeft dat hun Bepalingen zeer duister geweest hebben. Maar hier staat aan te merken dat ik, als ik zeg dat het een eigenschap in de minnaar is, zich door de wil met de beminde zaak te verënigen, by wil niet versta een toestemming, of berading des gemoeds, of een vry besluit; want wy hebben (in d' achtënveertigste Voorstelling van het tweede deel) getoont, dat dit verziert en verdicht is: noch ook de begeerte van zich met de beminde zaak te verënigen, als zy afweezig is, of van in haar tegenwoordigheit te volharden, als zy tegenwoordig is; want de liefde kan zonder deze, of die begeerte bevat worden: maar dat ik by wil versta een, gerustheit, die in de minnaar is, uit oorzaak der tegenwoordigheit van de beminde zaak, daar door de blijschap van de Minnaar versterkt, of ten minsten gevoed word.
This definition explains sufficiently clearly the essence of love; the definition given by those authors who say that love is the lover's wish to unite himself to the loved object expresses a property, but not the essence of love; and, as such authors have not sufficiently discerned love's essence, they have been unable to acquire a true conception of its properties, accordingly their definition is on all hands admitted to be very obscure. It must, however, be noted, that when I say that it is a property of love, that the lover should wish to unite himself to the beloved object, I do not here mean by wish consent, or conclusion, or a free decision of the mind (for I have shown such, in II. xlviii., to be fictitious); neither do I mean a desire of being united to the loved object when it is absent, or of continuing in its presence when it is at hand; for love can be conceived without either of these desires; but by wish I mean the contentment, which is in the lover, on account of the presence of the beloved object, whereby the pleasure of the lover is strengthened, or at least maintained.
No explicitly cited descendants.