3DAXIII
Metus est inconstans tristitia orta ex idea rei futuræ vel præteritæ de cujus eventu aliquatenus dubitamus. Vide de his scholium II propositionis 18hujus.
De Vrees is een onbestandige droefheit, gesproten uit het denkbeelt van een toekomende, of verlede zaak, van welks uitgang wy noch enigsins twijffelen. Bezie van deze beiden het tweede Byvoegsel van d' achtiende Voorstelling in dit deel.
Fear is an inconstant pain arising from the idea of something past or future, whereof we to a certain extent doubt the issue (cf. III. xviii. note).
Ex his definitionibus sequitur non dari spem sine metu neque metum sine spe. Qui enim spe pendet et de rei eventu dubitat, is aliquid imaginari supponitur quod rei futuræ existentiam secludit atque adeo eatenus contristari (per propositionem 19 hujus) et consequenter dum spe pendet, metuere ut res eveniat. Qui autem contra in metu est hoc est de rei quam odit eventu dubitat, aliquid etiam imaginatur quod ejusdem rei existentiam secludit atque adeo (per propositionem 20 hujus) lætatur et consequenter eatenus spem habet ne eveniat.
Uit deze Bepalingen blijkt dat 'er geen hoop is zonder vrees, en geen vrees zonder hoop is. Want men onderstelt dat de geen, die van hoop af hangt, en van d' uitgang van een zaak twijffelt, zich iets inbeeld, 't welk de wezentlijkheit van d' aanstaande zaak uitsluit, en dieshalven zich dus verre bedroeft; (volgens de negentiende Voorstelling van dit deel) en by gevolg, terwijl hy van hoop afhangt, vreest dat de zaak zal gebeuren. Maar in tegendeel, de geen, die vreest, dat is dat hy van d' uitgang van een zaak, die hy haat, twijffelt, beeld zich ook iets in, 't welk de wezentlijkheit van de zelfde zaak uitsluit, en is dieshalven (volgens de twintigste Voorstelling van dit deel) verblijd, en hoopt by gevolg dat de zaak niet zal komen.
From these definitions it follows, that there is no hope unmingled with fear, and no fear unmingled with hope. For he, who depends on hope and doubts concerning the issue of anything, is assumed to conceive something, which excludes the existence of the said thing in the future; therefore he, to this extent, feels pain (cf. III. xix.); consequently, while dependent on hope, he fears for the issue. Contrariwise he, who fears, in other words doubts, concerning the issue of something which he hates, also conceives something which excludes the existence of the thing in question; to this extent he feels pleasure, and consequently to this extent he hopes that it will turn out as he desires (III. xx.).