3DAXI
Irrisio est lætitia orta ex eo quod aliquid quod contemnimus in re quam odimus inesse imaginamur.
De Bespotting is een blijschap, hier uitgesproten, dat wy ons inbeelden dat 'er iets, 't welk wy verächten, in een zaak is, die wy haten.
Derision is pleasure arising from our conceiving the presence of a quality, which we despise, in an object which we hate.
No explicitly cited ancestors.
No explicitly cited descendants.
Quatenus rem quam odimus contemnimus eatenus de eadem existentiam negamus (vide scholium propositionis 52 hujus) et eatenus (per propositionem 20 hujus) lætamur. Sed quoniam supponimus hominem id quod irridet odio tamen habere, sequitur hanc lætitiam solidam non esse. Vide scholium propositionis 47 hujus.
Voor zo veel wy de zaak, die wy haten, verächten, voor zo veel ontkennen wy de wezentlijkheit daar af; bezie het Byvoegsel van de tweeënvijftigste Voorstelling in dit deel) en voor zo veel (volgens de twintigste Voorstelling van dit deel) verblijden wy ons. Maar dewijl wy onderstellen dat de mensch het geen haat, 't welk hy bespot, zo volgt dat deze blijschap niet vast en bestandig is: bezie het Byvoegsel van de zevenënveertigste Voorstelling in dit deel.
In so far as we despise a thing which we hate, we deny existence thereof (III. lii. note), and to that extent rejoice (III. xx.). But since we assume that man hates that which he derides, it follows that the pleasure in question is not without alloy (cf. III. xlvii. note).
No explicitly cited descendants.